ตอนที่ 10
รัชนกกับประพงษ์ พร้อมด้วยเกษมและป้างบุกบ้านสร้อยคำช่วงเวลาที่เจ้าของบ้านไม่อยู่ ฤทัยต้อนรับแขกไม่ได้รับเชิญแบบเสียไม่ได้ นิ่วหน้าคิ้วขมวดเมื่อเห็นเกษมสั่งสมุนให้ติดกล้องในห้องนอนเธอ
“คุณติดกล้องไว้ทำไม”
“อ้าว...เพื่อติดตามความเคลื่อนไหวของน้องกับคุณวีกิจน่ะสิคะ แผนของเราต่อไปน้องทัยต้องเผด็จศึกคุณกิจด้วยนะ เราจะบันทึกไว้ทุกมุมเลย”
จบคำตอบของรัชนก ฤทัยก็หน้าซีด แหวลั่น
“พวกแกทำลายชีวิตฉันเท่านี้ยังไม่พออีกหรือไง แกจะทำลายจนฉันไม่เหลือความเป็นคนเลยใช่ไหม!”
เกษมจะสั่งสอนลูกเลี้ยงสาวที่ก้าวร้าวรัชนก
ป้างเข้าขวางเต็มที่ แค้นใจไม่หายที่อีกฝ่ายจองล้างจองผลาญตนกับฤทัยจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เพื่อนสาวโดนเกษมเหวี่ยงไปขวางรถมุนินทร์
“แกจะได้อะไรวะถ้าทัยมันตายหรือพิการ”
รัชนกเป็นฝ่ายตอบแทนเกษม “การล้างแค้นส่วนตัวของพี่ก็สำเร็จลุล่วงไงคะ นังมุนินทร์กับผัวก็ต้องรับผิดชอบการตายหรือความพิการของน้องทัยไปทั้งชีวิต ชีวิตแต่งงานของมันคงเศร้าหมองสุดๆ”
ฤทัยกรีดร้อง “โรคจิต! พวกแกมีความเป็นคนอยู่บ้างไหมเนี่ย คิดแบบนี้มันก็คือสัตว์แท้ๆเลย”
“แล้วน้องทัยคิดว่าในชีวิตความเป็นคนที่เราเบียดเบียนกันอยู่ทุกวันนี้มันอำมหิตต่างจากสัตว์เดรัจฉานตรงไหนเหรอคะ...เราอยู่ในสังคมที่ผู้แข็งแกร่งสุดเท่านั้นถึงจะอยู่รอด สัตว์แกร่งที่สุดเท่านั้นถึงได้ยืนบนยอดสุดของห่วงโซ่อาหาร พวกอ่อนแอต้องตกเป็นเหยื่อ...นี่คือธรรมชาติและสัจธรรมค่ะ”
“เพราะอย่างนี้ใช่ไหม พอฉันไม่ตายแกก็บังคับให้ฉันทำงานให้แกต่อ...งานที่ให้ฉันเข้าไปเสี่ยงในบ้านหลังนั้น”
“ถูกต้องค่ะน้องสาว พอน้องไม่ตายแถมไม่บาดเจ็บอะไรเท่าไหร่เราก็ต้องเริ่มแผนใหม่บทบาทใหม่ให้น้อง ...จำได้ไหมคะวันที่เราไปเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาล...”
ooooooo
รัชนกพาฤทัยกับป้างย้อนอดีตที่โรงพยาบาล ฤทัยอาการสาหัสไม่น้อยจากเหตุการณ์เกือบถูกรถชนเพราะโดนเกษมทำร้ายก่อนหน้าแถมมีอาการผวาจนมุนินทร์กับวีกิจต้องพาไปเช็กร่างกายอย่างละเอียด รัชนกรอเวลาให้ฤทัยอาการดีขึ้น ปลอมตัวเป็นพนักงานทำความสะอาดมาเยี่ยมพร้อมประพงษ์และลูกสมุน
ฤทัยตกใจมาก พยายามถอยหนีแต่ไม่ค่อยมีแรงขยับตัว รัชนกยิ้มร้ายเอ่ยเสียงหวาน
“ทำใจร่มๆค่ะ...พี่นกพี่พงษ์มีข่าวดีมาบอก อีกไม่กี่วันน้องทัยจะหายดีแล้ว น้องทัยต้องรับบทบาทใหม่แล้วล่ะ”
“แกจะให้ฉันทำอะไร ฉันไม่ทำ ฉันจะแจ้งตำรวจ พวกแกจะฆ่าฉัน”
“ไม่ดีนะคะ...วัยรุ่นไม่ควรทำ สิ่งที่น้องต้องทำคือเด็กสาวที่ถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจนลืมอดีตทั้งหมดเลย จำความอะไรไม่ได้น่าสงสารจนยัยมุนินทร์ต้องอุปการะอุ้มชู น้องจะได้เข้าไปในชีวิตแต่งงานของคู่นี้ตามแผนไง”
“ไม่! ฉันไม่ทำ ป้างอยู่ไหน แกทำอะไรกับป้าง”
“น่ารักจัง...ไม่ห่วงตัวเองแต่ห่วงคนรัก คุณพงษ์ขา ...ให้ทัยดูคลิปน้องป้างให้หายคิดถึงหน่อย”